EC Asks Parties Not to Vitiate Purity of Poll Process

By PTI - NEW DELHI     Published: 31st January 2014 09:25 PM
Last Updated: 31st January 2014 09:56 PM

"Trust of voters should be sought only on those promises
which are possible to be fulfilled," the EC order said. (PTI photo)

Political parties will avoid making promises which are likely to vitiate the purity of election process and will have to spell out the rationale of promises made and the means of financing them in their manifestos, the Election Commission has said.   

In the draft guidelines for election manifestos issued by the EC today in the wake of Supreme Court directions to it, the parties and contesting candidates will be allowed to make only such welfare promises in their manifestos that are enshrined in the Directive Principles of State Policy of the Constitution.  

"The election manifesto shall not contain anything repugnant to the ideals and principles enshrined in the Constitution and further that it shall be consistent with the letter and spirit of other provisions of Model Code of Conduct," the EC said in its guidelines to check parties from announcing freebies as part of their manifestos.   

In the interest of transparency, level playing field and credibility of promises, the poll body expects that manifestos reflect the rationale for the promises and the ways and means to meet the financial requirements for it.   

"Trust of voters should be sought only on those promises which are possible to be fulfilled," the EC order said.   

The draft guidelines will be finalised and formally incorporated in the Model Code of Conduct after comments/suggestions from all political parties. The EC has asked all national and state parties to send their reactions to it by February 7.  

Majority of the parties had earlier objected to the EC's intervention in putting checks on election manifestos and the promises made by them.   

"While the Commission agrees in principle with the point of view that framing of manifestos is the right of the political parties, it cannot overlook the undesirable impact of some of the promises and offers on the conduct of free and fair elections and maintaining level playing field for all political parties and candidates," the EC said.

Source: The New Indian Express

నీతి నిలబడితేనే మనం నిలబడతాం - కాకి మాధవరావు

Published at: 31-01-2014 00:31 AM

వ్యవస్థలో మార్పు కోసం శ్రమించే వారిని వ్యక్తులుగా విడదీసి అశక్తులుగా నిలబెట్టాలని చూస్తుంది సమాజంలోని ఒక వర్గం. అదే పనిగా కుతంత్రాలు చేస్తూ, కుంగదీయాలని కూడా చూస్తుంది. వాటిని ఎదిరించే దిశగా అడుగులు వేయలేకపోతే ఎవరైనా నిలువునా కూలిపోవాల్సి వస్తుంది. ఎన్నో అవరోధాల్ని అడుగడుగునా ఎదుర్కొంటూ నీతికీ నిబద్ధతకూ మారుపేరుగా నిలిచిన సీనియర్ ఐఏఎస్ ఆఫీసరు కాకి మాధవరావు. మూడున్నర దశాబ్దాల ఐఏఎస్ అధికారిగా, ఏడు దశాబ్దాల జీవన యాత్రికుడిగా కాకి మాధవరావుకు ఎదురైన కొన్ని సంఘటనలే ఈ వారం 'అనుభవం'

కృష్ణాజిల్లాలోని పెదమద్దాలి మా ఊరు. నేనేదైనా ఒక స్థితికి వచ్చానూ అంటే, అందుకు దోహదం చేసిన బలమైన సంఘటనలు కొన్ని నా బాల్యంలోనే జరిగాయి. మా నాన్న ఒక పాలేరు. చుట్టుపక్కల చాలా ఊళ్లల్లో ఆయనకు బాగా శ్రమించే, నిజాయితీ గల మంచి పాలేరుగా పేరుంది. ఆ రకంగా తనకు లభించిన గుర్తింపు వల్లో ఏమో గానీ, ఆయన నన్ను కూడా పాలేరునే చేద్దామనుకున్నారు. ఆ మాటే అమ్మతో అంటే, లేదు. వాడ్ని బళ్లో వేద్దామంది. "బళ్లో వేస్తే ఏం చేస్తాడు? గాడిదల్ని కాస్తాడా?'' అంటూ అసహనాన్ని వ్యక్తం చేశాడు నాన్న. అయినా, అమ్మ చదివించాల్సిందే అంది. ఎంత మాత్రం వీల్లేదంటూ నాన్న వెళ్లిపోయాడు. నాన్న ఆమోదం లేకుండానే అమ్మ నన్ను స్కూల్లో చేర్పించింది. పగలంతా పనికిపోయే నాన్నకు ఆ విషయం తెలియకుండానే ఉండిపోతుందని కూడా అనుకుంది. కానీ, కొద్ది రోజులకే ఆయనకు తెలిసిపోయింది. నేను చెప్పినా వినకుండా వాడ్ని స్కూల్లో చేరుస్తావా? అంటూ నాన్న ఆ రోజు అమ్మను గొడ్డును బాదినట్టు బాదాడు. అడ్డం వెళితే, మా అన్నయ్యనూ, నన్నూ కూడా తన్నాడు. అంత జరిగినా "ఎన్నాళ్లు కొడతాడో చూద్దాం మీరు మాత్రం చదువు మానేయొద్దు'' అంది. ఆ కారణంగా అమ్మను ఎన్ని సార్లు కొట్టాడో లెక్కలేదు. చివరికి విసుగు పుట్టి వదిలేశాడు. నా చదువు, మా అన్నయ్య చదువు మా నాన్న అయిష్టత మధ్యే కొనసాగింది. మాకు తెలిసి ఆయన తన జీవితంలో ఓటమి అంటూ ఎరగడు. కానీ, ఈ ఒక్క విషయంలో మాత్రం నాన్న ఓడిపోయాడు. చూసే ప్రపంచం చిన్నదైపోయినపుడు ఎంత వారికైనా ఓటమి తప్పదేమోనని నాకనిపిస్తుంది.

చేయని నేరానికి....

సుబ్బయ్యని మా నాన్నకు ఒక సోదరుడు ఉండేవాడు. చెరువులోని తామరాకుల్ని కోసి వాటిని పొట్లాలు కట్టుకునేందుకు మిఠాయి షాప్‌లకూ, మాంసం షాప్‌లకూ అమ్ముతూ బతికేవాడు. ఒక రోజు సాయంత్రం ఏడుగంటల ప్రాంతంలో నేను చెరువు పక్కనుంచి న డుచుకుంటూ ఊళ్లోకి వస్తున్నాను. అప్పుడు నాకు 8 ఏళ్లు ఉంటాయేమో. అప్పటికే చీకటి పడింది. రోజూ లాగే ఆయన తామరాకుల్ని ఎండబె ట్టి ఆ తర్వాత వాటిని ఒకచోటికి చేరుస్తున్నాడు. సరిగ్గా అదే సమయంలో పెద్ద గాలి దుమారం వచ్చింది. ఆ తాకిడికి ఆకులన్నీ ఎగిరిపోతున్నాయి. అది గమనించిన ఆయన "ఓరి దేవుడా నా పొట్టకొట్టావురోయ్, నాకు తిండి లేకుండా చేశావు. ఈ ఆకులన్నీ పోతే నేను ఏమమ్ముకుంటాను? ఏం తింటాను.?'' అంటూ పరుగులు తీస్తూ ఆ ఆకుల్ని పట్టుకునే ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు. ఏదో కొంత సాయం చేద్దామని నాకు సాధ్యమైనన్ని ఆకుల్ని ఒక చోట చేర్చి, ఆ తర్వాత వచ్చేశాను. ఇంటికి వచ్చేసరికి బాగా ఆలస్యమయింది. మా నాన్న గుడ్లురుముతూ నా మీదికి వచ్చాడు. ఎక్కడికి వెళ్లావు.? ఎందుకు ఆలస్యమయింది? అనేమీ అడక్కుండా, నన్ను చితక బాదేశాడు. ఎందుకు కొడుతున్నాడో నాకు అర్థం కాలేదు. నే ను మంచి పనే కదా చేశాను, పైగా ఆయన సోదరుడికే కదా సాయం చేశాననే మాట నా మనసులో ఉంది. అయినా, ఆలస్యానికి ఇదీ కారణమని చెప్పాలని కూడా నాకనిపించలేదు. నేను తప్పు చేయకపోయినా కొడుతున్నాడనే బాధ నన్ను వేధిస్తోంది. తీవ్రమైన ఒక అంతర్వేదనతో ఆ రాత్రంతా గడిచిపోయింది. దీని మీద నా నిరసనను, నా కోపాన్ని ఆయనకు ఎలాగైనా తెలియచేయాలనుకున్నాను.

మా నాన్న ఎప్పుడు క్షవ రం చేయించినా మంగలిని జుత్తు మరీ చిన్నదిగా చేయమని చెప్పేవాడు. నేనే వద్దూ వద్దూ అంటూ ఉండేవాణ్ని. అలాంటి నేను మంగలి వద్దకు వెళ్లి గుండు చేయించుకుని వచ్చాను. అంతే కాదు అమ్మతోనూ, నాన్నతోనూ మాట్లాడటం మానేశాను. ఆ మౌనంలో నాకు ఏవేవో ఆలోచనలు వచ్చేవి. త ప్పు చేయకుండానే ఇలా దండించారే..! నిజంగానే తప్పు చేస్తే ఏం కావాలి? ఒక వేళ నిజంగానే నేను త ప్పు చేసి ఉంటే అప్పుడు నా వద్ద సమాధానం ఉండదు. అందుకే జీవితంలో తప్పంటూ చేయకూడదనే ఒక నిర్ణయానికి వచ్చేశాను. స్నేహితులు, సరదా కబుర్లు, ఆట పాటల లాంటివన్నీ ఆ రోజునుంచి నా జీవితంలోంచి పూర్తిగా అదృశ్యమైపోయాయి. ఫలితంగా, నాలో క్రమంగా పెరుగుతూ వచ్చిన సీరియస్‌నెస్ నన్నొక పుస్తకాల పురుగును చేసింది. నాన్న చేతిలో నేను అన్యాయంగానే హింసకు గురైనా అది నాలో వేరే రకమైన కసిని పెంచింది. హింసను ఒక వైపునుంచే చూస్తే మనం కూలిపోవడం ఖాయం. అలా కాకుండా ఆవలి వైపు నుంచి చూస్తే అది మనల్ని నిలబెడుతుంది కూడాను అని నాకనిపిస్తుంది.

నక్సలైటుగా ముద్రవేసి....

నేను వరంగల్‌లో కలెక్టర్‌గా ఉన్న సమయంలో జనాన్ని తీవ్రమైన ఆందోళనకు గురిచేసే పరిణామాలు కొన్ని జరిగాయి. నక్సలైట్లు అన్న పేరుతో పోలీసులు కొంత మంది స్థానిక యువకుల్ని అడవుల్లోకి తీసుకెళ్లి కొద్ది రోజులు ఉంచేసేవారు. ఆ తర్వాత ఒక ఇన్స్‌పెక్టర్ వాళ్ల తలిదండ్రులను కలిసి, పోలీసులు ఇవ్వాళో రేపో మీ పిల్లాడ్ని కాల్చేస్తారు, మీరు ఇంత డబ్బు ఇస్తే పోలీసులకు చెప్పి విడిపిస్తాను అంటూ బేరం పెట్టేవాడు. మోహన్ రావు అనే సిపిఐ నాయకుడొకాయన నాకీ విషయం చెప్పాడు. వెంటనే ఈ విషయాన్ని నేను ఎస్.పి గారికి చెప్పాను. ఆయన అలాంటిదేమీ లేదని దాటవేశాడు. మళ్లీ ఒకరోజు అదే మోహన్ రావు ఫలానా అడవిలోని ఫలానా కొండ మీద 16 మంది యువకుల్ని బంధించి ఉంచారంటూ సమాచారాన్ని చేరవేశాడు. అప్పుడింక తట్టుకోలేకపోయాను. సబ్-కలెక్టర్‌గా ఉన్న జి. పి. రావును, అసిస్టెంట్-కలెక్టర్‌గా ట్రెయినింగ్‌లో ఉన్న హరిని ఆ ప్రదేశానికి వెళ్లమని చెప్పాను. వీళ్లు అక్కడికి వెళ్లి చూస్తే 16 కాదు 22 మంది ఉన్నారు.

వాళ్లను వెంటనే విడిపించాను.

ఆ సంఘటనతో పోలీసులు నా మీద కన్నెర్ర చేశారు. వివిధ కారణాలతో అప్పటికే నా మీద ద్వేషంతో ఉన్న కొంత మంది ఎం.ఎల్.ఏలు, ఒక మంత్రి ఇదే అదనుగా 'కలెక్టరు నక్సలైటు' అంటూ నా మీద ఒక పిటిషన్ తయారు చేసి అప్పటి రాష్ట్రపతి వి.వి. గిరికి అందచేశారు. ఈ విషయం స్థానిక పత్రికల్లోనూ, వివిధ జాతీయ పత్రికల్లోనూ ప్రచురితమమయ్యింది. కాని ఎకనామిక్ అండ్ పొలిటికల్ వీక్లీలో మాత్రం నా గురించి చాలా పాజిటివ్ వ్యాసం వచ్చింది. దాని శీర్షిక 'నక్సలైట్ ఇన్ ఐఏఎస్ క్లోత్స్..!' అని. అందులో "అన్యాయంగా తమ భూమిలోంచి తరిమివేయబడ్డ పేదవారికి ఆయన తిరిగి ఆ భూమిని ఇప్పించాడు. గీతకార్మికులకు కాకుండాపోతున్న తాటి, ఈత చెట్లను వారికి అందేలా చేశాడు. ప్రభుత్వం ఇచ్చే కరువు నివారణా నిధులను పేదవాళ్ల పొలాలు చదును చేయడానికి, బావులు తవ్వడానికి ఖర్చు చేశాడు. ఈ చర్యలన్నీ నక్సలిజంలో భాగమే అయితే ఆ కలెక్టరు నక్సలైటే' అంటూ రాశారు. ఈ వ్యాసం కూడా అప్పటి రాష్ట్రపతి వి. వి. గిరి దృష్టికి వెళ్లింది. ఆయన విచారణకు ఆదేశించారు.

ఐ.బి జాయింట్ డైరెక్టర్ కూడా నా వల్ల పోలీసులకు చాలా ఇబ్బందులు ఉంటాయని భావించి కొన్ని కుయుక్తులకు పాల్పడ్డారు. అందులో భాగంగా డి.ఎస్.పితో ఈ కలెక్టర్ మీద ఏదైనా ఒక నెగెటివ్ వాక్యం రాయండి. నేను అతన్ని తన ఉద్యోగ విధుల్లోంచి తొలగిస్తానన్నాడట. అయితే అలా రాయడానికి ఆ డి.ఎస్.పి మనస్సాక్షి ఒప్పుకోలేదు. అందుకే రాయలేదు. పైగా "అతని వల్ల కొంత మంది ఇబ్బంది పడుతున్న మాట నిజమే కానీ, అతనికి నక్సలైట్లతో సంబంధాలు ఉన్నాయని చెప్పడం నిజం కాదు'' అంటూ రాశాడు. పలు ఆరోపణలు ఎదుర్కొంటున్నా, నేను అక్కడే కొనసాగడానికి అది దోహదం చేసింది. అయితే, ఐ.బి జాయింట్ డైరెక్టర్ తనతో అన్న మాటల్ని ఆయన తన మనసులోనే దాచుకున్నాడు. వెంటనే నాకు చెబితే, 'నానుంచి ఏమైనా ఆశించి అలా చెబుతున్నాడని నేననుకుంటానేమో అనుకుని ఆ విషయాన్ని నేను రిటైర్ అయ్యేదాకా అంటే 1998 దాకా నాకు చెప్పలేదు. ఆ రహస్యం మరో వ్యక్తికి కూడా తెలిస్తే మంచిదని నేనంటే కేంద్ర ప్రభుత్వంలో సెక్రెటరీగా చేసిన జి. పి. రావు ముందు ఆ నిజాన్ని బయటపెట్టాడు. విధినిర్వహణలో సమస్యలు ఎప్పుడూ తప్పవు. కానీ, అత్యున్నత హోదాలో ఉండే వారు సైతం వక్ర మార్గం పడితే సమాజానికి ఇంక మనుగడేముంటుంది? హోదాల్ని కూడా మనుషుల హృదయాలతోనే కొలవాలన్న సత్యం ఆ సంఘటన నాకు నేర్పింది.

ఔదార్యానికి హద్దులా?

నిజాయితీగా ఉండడమే కాదు. మన నీతిని అనుమానించే పరిస్థితి ఏర్పడకుండా చూసుకోవడం కూడా అవసరమనుకుంటాను. ఎన్. టి. రామారావు ప్రభుత్వం అవినీతిని అంతమొందిస్తాం అంటూ అధికారంలోకి వచ్చింది. అవినీతికి పాల్పడే వారి గుండెల్లో రైళ్లు పరుగెత్తడం మొదలెట్టాయి. సరిగ్గా అదే సమయంలో మా అబ్బాయి పి.జి పూర్తి చేసుకుని సొంతంగా ఏదైనా పరిశ్రమ స్థాపించాలన్న అభిప్రాయానికి వచ్చాడు. అందుకు నేను అనుమతించలేదు. "నువ్విప్పుడు ఏ రుణంతో ప్రారంభించినా అది నేను అవినీతికి పాల్పడి సంపాదించిన డబ్బుతోనే పెట్టావని అనుకుంటారు. అందువల్ల నువ్వు సివిల్ సర్వీసెస్‌కు చదువుకోవడం మేలు'' అని చెప్పాను. వాడు ససేమిరా అన్నాడు. "ఒకవేళ నువ్వు అంతగా అనుకుంటే నేను రిటైర్ అయ్యేదాకా వేచి ఉండు అప్పుడు పెట్టుకో'' అన్నాను. "16 ఏళ్లు వేచి ఉండడం అంటే చాలా కాలం వృధా అవుతుంది కదా !'' అన్నాడు. "అయితే నా ఇంట్లోంచి బయటికి వెళ్లిపో, నాకూ నీకూ ఏ సంబంధం లేదనుకున్నాక ఇంక ఏమైనా చేసుకో'' అన్నాను. "అంత కఠోరంగా ఎందుకులే నాన్నా మీరు రిటైర్ అయ్యాకే ఆ పరిశ్రమేదో పెడతా'' అన్నాడు. అప్పటికి వాడికి 38 ఏళ్లు వచ్చాయి. అన్న మాట ప్రకారం 1998 దాకా ఖాళీగా ఉండి ఆ తర్వాతే మా గ్రామస్తుడైన సుజనా గ్రూప్ ఆఫ్ ఇండస్ట్రీస్ చైర్మన్ వై.ఎస్ చౌద రి (ఎం.పి) గారి కంపెనీలోని ఒక యూనిట్ తీసుకుని దాని మేనేజింగ్ డైరెక్టర్‌గా పని ప్రారంభించాడు.

కానీ, ఆ పరిశ్రమ నష్టాలే మిగిల్చింది. పరిస్థితి గమనించిన చౌదరి గారు ఆ పరిశ్రమ తిరిగి తానే తీసుకుని ఆ నష్టాలన్నీ తన మీదే వేసుకున్నాడు. నైరాశ్యానికి గురవుతున్న మావాడిని అంతటితో వదిలేయకుండా, తన కంపెనీల్లోని ఒక యూనిట్‌కు మేనేజింగ్ డైరెక్టర్ ఉద్యోగం ఇచ్చి కొండంత అండగా నిలబడ్డాడు. వాస్తవానికి నేను రిటైర్ అయ్యేనాటికి నాకు సొంత ఇల్లే లేదు. అప్పటిదాకా ఉన్న అద్దె ఇల్లు ఖాళీ చేయాల్సి వచ్చింది. నా కొడుకుకే కాదు, మా మొత్తం కుటుంబానికి ఆశ్రయంగా తన కంపెనీ హౌజ్‌ను మాకు ఇచ్చాడు. నేనున్న ఈ దశలో వై. ఎస్. చౌదరి లేని జీవితాన్ని ఊహించడం కూడా కష్టమే. జీవితమంతా ఒక కోణాన్నే చూస్తూ అందులో మనం ఎంత నిష్ణాతులమైనా కావచ్చు. కానీ, జీవితానికి మనుగడనిచ్చే మరో కోణం గురించి ఏమీ తెలియకపోతే ఎంత ప్రమాదమో ఈ పరిణామాలు నాకు తెలియచెప్పాయి. జీవితానికి విలువలు ఎంత ముఖ్యమో, ప్రాణానికి ప్రాణంగా, ఒక ఆలంబనగా నిలిచే స్నేహితులు కూడా అంతే ముఖ్యమని నా జీవితం నాకు నేర్పిన ఒక తాజా సత్యమిది.

'కలెక్టరు నక్సలైటు' అంటూ నా మీద ఒక పిటిషన్ తయారు చేసి అప్పటి రాష్ట్రపతి వి.వి. గిరికి అందచేశారు. ఈ విషయం స్థానిక పత్రికల్లోనూ, వివిధ జాతీయ పత్రికల్లోనూ ప్రచురితమమయ్యింది. కాని ఎకనామిక్ అండ్ పొలిటికల్ వీక్లీలో మాత్రం నా గురించి చాలా పాజిటివ్ వ్యాసం వచ్చింది. దాని శీర్షిక 'నక్సలైట్ ఇన్ ఐఏఎస్ క్లోత్స్..!' అని.
- బమ్మెర
ఫోటోలు: జి. రాజు

Source: Andhra Jyothi

Akkineni Nageswara Rao no more

Features » CINEMA PLUS                

Hyderabad, January 22, 201         Updated: January 23, 2014 09:48 IST 

Suresh Krishnamoorthy

 Veteran actor Akkineni Nageswara Rao. File photo: C.V. Subrahmanyam The Hindu

 

The 91-year-old Telugu screen legend lost a battle with intestinal cancer, dying at a private hospital here on Wednesday

Legendary Telugu film actor Akkineni Nageswara Rao, who stole the hearts of millions of fans across the world, is no more. He breathed his last in the early hours of Wednesday at a private hospital where, for the past few months, he was undergoing treatment for intestinal cancer.

The 91-year-old doyen of the Telugu film industry is survived by three daughters and two sons, including actor Nagarjuna, and grand-children. His body will be taken out in a procession on Thursday and later cremated with police honours.

Born in Venkata Raghavapuram of Krishna district on September 20, 1924, the first-generation actor’s 75 year-old career comprised 256 films across social, romantic and mythological genres. He started his acting career with theatre but soon switched over to silver screen and made his film debut in 1941 with Dharmapatni, interestingly playing female role.

ANR, as he was popularly called by his fans, wrapped up his work with Manam that featured three generations of the Akkineni family, including him, Nagarjuna and grandson Naga Chaitanya.

He has been honoured with Padma Vibhushan, Dada Saheb Phalke Award, the Raghupathi Venkaiah Award and the NTR National Award. 

Source: The Hindu 

కంప్యూటర్ రంగంలో 'పవన'వికాసం

Published at: 25-01-2014 08:38 AM

ఆండ్రాయిడ్ వెర్షన్ పీసీని రూపొందించిన తిరుపతి యువతి
సీఈఎస్ 14లో టాప్ టెన్‌లో నిలిచిన హెచ్‌పీ స్లేట్ -21 ప్రొ
(ఆంధ్రజ్యోతి, తిరుపతి)

ప్రపంచ కంప్యూటర్ రంగంలో ఓ తెలుగు తేజం మెరిసింది. దిగ్గజ మైక్రోసాఫ్ట్ పెత్తనానికి చెక్‌పెట్టేలా ఆండ్రాయిడ్ పీసీని రూపొందించి ప్రపంచ ఎలక్ట్రానిక్ మార్కెట్‌లో సంచలనం సృష్టించింది. తిరుపతి పట్టణానికి చెందిన పవన పోలినేని.. హెచ్‌పీ స్లేట్ 21ప్రొ ఆల్-ఇన్-పర్సనల్ కంప్యూటర్‌ను డిజైన్ చేసి అంతర్జాతీయ యవనికపై తెలుగువారి సత్తా చాటారు. ఈమె తయారు చేసిన ఈ కంప్యూటర్ 2014లో టాప్ టెన్ ఉత్పత్తులో ఒకటిగా నిలవడం గమనార్హం. ఎలక్ట్రానిక్ ఉత్పత్తుల ప్రదర్శనకు సంబంధించి లాస్‌వెగాస్‌లో ప్రతి ఏడాది వినియోగదారుల ఎలక్ట్రానిక్ షో (సీఈఎస్) నిర్వహిస్తారు. ప్రపంచంలోనే అతి పెద్దదిగా, ప్రతిష్టాత్మకమైనదిగా భావించే ఈ ప్రదర్శనలో సుమారు 1.50 లక్షల మంది ఎలక్ట్రానిక్ రంగ నిపుణులు పాల్గొంటారు. కొత్తగా తయారు చేసిన కొన్నివేల ఎలక్ట్రానిక్ వస్తువులను ప్రదర్శనలో ఉంచుతారు. ఇందులో భాగంగా ఈ నెల 7 వతేదీ నుంచి 10వ తేదీ వరకు అమెరికాలోని లాస్‌వెగాస్‌లో జరిగిన సీఈఎస్- 2014లో పవన డిజైన్ చేసిన హెచ్‌పీ స్లేట్ 21 ప్రొ సంచలనం సృష్టించింది. వ్యాపార వినియోగదారుల కోసం ఆమె డిజైన్ చేసిన ఈ పీసీ ఎలక్ట్రానిక్ రంగంలో కొత్త ఒరవడికి శ్రీకారం చుట్టింది.

తిరుపతిలో విద్యాభ్యాసం

పవన తన విద్యాభాసాన్ని తిరుపతిలోనే పూర్తి చేశారు. ఎస్వీయూ ఇంజనీరింగ్ కాలేజీలో బీటెక్ పూర్తి చేసి అమెరికాలోని టెక్సాస్ ఏ అండ్ ఎం యూనివర్సిటీలో ఎంఎస్ పూర్తి చేశారు. కొంతకాలం డెల్ కంపెనీలో సాఫ్ట్‌వేర్ ఇంజనీర్‌గా పనిశారు. ప్రస్తుతం హెచ్‌పీ గ్లోబల్ మార్కెటింగ్ మేనేజర్‌గా టెక్సాస్‌లో విధులు నిర్వహిస్తున్నారు. పవన తల్లిదండ్రులిద్దరూ అధ్యాపకులే. తండ్రి పోలినేని రామకృష్ణ చౌదరి ఎస్వీ యూనివర్సిటీలో ప్రొఫెసర్‌గా పని చేసి రిటైరయ్యారు. తల్లి డాక్టర్ పి. అనసూయమ్మ చంద్రగిరి ప్రభుత్వ జూనియర్ కాలేజీ ప్రిన్సిపాల్‌గా పనిచేసి ఉద్యోగ విరమణ చేశారు. పవన భర్త ఫణిభూషణ్ గద్దె టెక్సాస్‌లోనే ఆయిల్ అండ్ గ్యాస్ ఇండస్ట్రీలో సీనియర్ అనలిస్టుగా పనిచేస్తున్నారు.

గురువులకు, తల్లిదండ్రులకు కృతజ్ఞతలు

ఎలక్ట్రానిక్ రంగంలో తాను ప్రపంచ స్థాయి గుర్తింపు పొందడానికి కారణమైన గురువులకు, తల్లిదండ్రులకు పవన కృతజ్ఞతలు తెలిపారు. తను విద్యాభ్యాసం చేసిన ఎస్వీ యూనివర్సిటీ క్యాంపస్ స్కూలు, ఎస్వీ ఇంజనీరింగ్ కాలేజీ అధ్యాపకుల కృషి, తన తల్లిదండ్రుల ప్రోత్సాహంతో ఈ స్థాయికి ఎదిగానని ఆమె తెలిపారు. తిరుపతి మహిళగా తను సాధించిన ఈ విజయం రాష్ట్ర యువతకు స్పూర్తి కలిగించాలని పవన ఆకాంక్షించారు.

బిజినెస్ కస్టమర్స్ కోసం తక్కువ ధరలో ఆండ్రాయిడ్ సాప్ట్‌వేర్‌తో 21.5 అంగుళాల స్క్రీన్‌తో ఈ ఆల్ ఇన్ వన్ పిీసీని తయారు చేశారు. ఇప్పటి వరకు మైక్రోసాఫ్ట్ ప్లాట్ ఫాంపై క్రోమ్ ఆపరేటింగ్ సిస్టమ్ పనిచేస్తూ వచ్చింది. హెచ్‌పీ స్లేట్ 21ప్రొ రంగ ప్రవేశంతో ఆండ్రాయిడ్ ఆపరేషన్ సిస్టమ్స్‌తో కూడా పనిచేయనుంది.హెచ్‌పీ మార్కెటింగ్ అధినేతగా పవన పరిచయం చేసిన కంప్యూటర్ హెచ్.పి స్లేట్ 21ప్రొ ఆల్ ఇన్ వన్ 21.5 అంగుళాల స్క్రీన్‌తో ఫుల్ హై స్పీడ్ డెఫినిషన్‌తో పనిచేస్తుంది. ఐపీఎస్ టచ్ స్క్రీన్ కలిగి ఉంటుంది. బిజినెస్ కస్టమర్లు ఎక్కువగా వినియోగించే సిట్రిక్స్ సాఫ్ట్‌వేర్ కంపెనీ భాగస్వామ్యంతో ఆండ్రాయిడ్ ఆఫీస్ సాఫ్ట్‌వేర్‌ను ఇందులో అమర్చారు. సుమారు పది లక్షలకు పైగా యాప్స్ ఈ సిస్టమ్ ద్వారా లభ్యమవుతాయి. 4.3 ఆండ్రాయిడ్‌పై నడుస్తుంది. క్వాడ్ కోర్ ప్రాసెసర్, హెచ్.డి వెబ్‌క్యామ్, 2జి.బి ర్యామ్, 60 జీబి మెమరీలు దీనిలో లభిస్తాయి.అమెరికన్ మార్కెట్‌లో దీని ధర కీబోర్డు, మౌస్‌తో కలిపి 399 అమెరికన్ డాలర్లు (భారతీయ కరెన్సీ ప్రకారం.. సుమారు రూ. 25 వేలు)గా నిర్ణయించారు.

Source: ఆంధ్రజ్యోతి

No Fee Barrier at This School

By Swati Sharma
Published: 19th January 2014 06:00 AM

P Vasundhara is a mother to many. The 55-year-old fulfilled
her wish of being a parent by starting a school in Hyderabad
to educate underprivileged children for free. | Photo/ R V K Rao

She may not have children of her own, but P Vasundhara is a mother to many. The 55-year-old fulfilled her wish of being a parent by starting a school in Hyderabad to educate underprivileged children for free. 

Vasundhara came up with the idea while attending satsangs at the Nachiketa Tapovan Ashram. “After visiting Vaddera basti in Madhapur, Hyderabad, I realised children there did not get an opportunity to go to school,” says Vasundhara, founder of Nachiketa Tapovan Vidya Mandir.

The foundation of the school was laid in the late 90s on a plot of land owned by Vasundhara’s husband. “In 2004, we constructed the school building and from then on began functioning,” she says.

The Vidya Mandir has also put in place a novel initiative to recycle paper and plastic waste and in the process make a little money. “Under the project, we request people to collect plastic and paper waste such as cups, sheets, use-and-throw polythene bags and drop it at the Tapovan. We make around `16,000 to 18,000 per month just by selling 2,000kg of recycle material,” she says.

The student strength at the moment is 250 and classes are conducted till 10th grade. The school’s mission is to reach underprivileged city kids by involving them in creative projects while teaching them the core high school subjects. The children get free food, uniforms, books, and shoes. Many teachers here are IITians and all have volunteered to work.

“Many children who enrolled didn’t have basic education or ambitions. But now if you ask any child what they want to do, they all have goals and are working hard to achieve them,” she beams.

“In the last few years we have had a few students who cleared their Board exams with high scores and are now doing their intermediate,” she says. “There was Shiva who is now studying at Vignan Engineering College. Another student, Nagamani, wants to become an IAS officer,” she says, proudly.

With most of the children coming from slums, health care often emerges as a serious issue. “Every week, a free medical camp is conducted where doctors from top hospitals volunteer. Also, we provide food and milk for the children on a regular basis. The students are taught yoga and practice surya namaskara and meditation before class every morning,” says Vasundhra, who also runs a block printing unit from her home that provides employment to underprivileged women. The profits made by this unit are used to fund the school.

“The children are taught in English and are able to follow and respond well, be it in English or Telugu,” says Anuradha, a teacher.

Vasundhara emphasises the habit of saving money so that the children learn to plan for the future from an early age. “The students make a lot of craft items such as diyas, writing pads, paper bags, envelopes and rakhis for sale. Some percentage of money from these sales goes to the school and the remaining amount is deposited in the students’ individual account,” she says.

With enrollment increasing, Vasundhara has had to expand her premises. “I have asked for the government’s permission to construct one more floor, but we are still awaiting confirmation from their side,” she says.

Source: The New Indian Express

Two shades of immunity

January 12, 2014 10:46

January 12, 2014 10:46


 She had signed an agreement to pay her domestic help, Sangeeta Richard, $9.75
 an hour. Instead she paid her only $3.31 an hour.

As we move away from a monocivilisational world of Western domination of world history to a multicivilisational world, our minds must begin retooling themselves. We have to develop the capability of carrying competing, if not contradictory, narratives and understand that both may be correct, even if they contradict each other. We will have to learn to shed black and white judgements in favour of multi-hued, complex assessments.

A perfect example of equally correct but contradictory narratives is provided by the case of Devyani Khobragade, an Indian consular officer arrested by US authorities on December 12. In American eyes, it is a clear, black and white case. She had signed an agreement to pay her domestic help, Sangeeta Richard, $9.75 an hour. Instead she paid her only $3.31 an hour. As Khobragade had violated US laws, it was both legal and legitimate for the US attorney, Preet Bharara, to have her arrested and charged. Reflecting mainstream American opinion, The New York Times editorialised that “India’s overwrought reaction to the arrest of one of its diplomats in the United States is unworthy of a democratic government”.

This American narrative has a point. Khobragade has her rights. So does Sangeeta Richard, the employee. Richard was clearly the underdog in this exercise (even though by being employed in America, her wages increased 25-fold). Indeed, the traditional American concern for the underdog is one of the strongest aspects of American society. So is the egalitarian spirit of American society, which has gone much further than any other human society in removing and eradicating all traces of feudal culture. In my first book on America and the world (entitled Beyond the Age of Innocence), I praised the American doormen who would look me in the eyes and treat an ambassador like me as an equal, and not act in a submissive manner like any Asian doorman would.

Shekhar Gupta has waxed eloquent on the egalitarian virtues of American society. He noted that barely within a year of leaving office as deputy secretary of state, Strobe Talbott had to scramble for a taxi in New Delhi like any other commoner. More amusingly, he told the story of a famous Indian film actress who refused to marry and settle down in America because Indians in America refused to allow her to cut a supermarket queue, even after they had recognised her. The good news for our world is that this American egalitarian spirit is gradually infecting other societies, including Asian societies, and therefore making them less feudal.

Ironically, however, even as this American spirit of egalitarianism infects the world, American government officials continue to insist on feudal-type privileges while serving in other countries. It is normal for American diplomats to receive diplomatic immunity. Rather abnormally, the American government expects that even its non-diplomats should receive immunity. In some cases, they have literally, not metaphorically, gotten away with murder. Raymond Davis, a CIA contractor, was whisked away from the Pakistani judicial system after shooting and killing two Pakistani citizens. In the ancient days, only feudal lords stood above the laws of the land. Today, American government employees also enjoy feudal immunities overseas (even though most of them are law-abiding citizens while working overseas).

Sadly, few Americans are aware that the American government practices double standards in the application of laws. It allows no foreign government officials, including a powerful person like Dominique Strauss-Kahn, then head of the International Monetary Fund, any immunity from American laws. Yet it expects its government officials to be — in theory and in practice — immune from other countries’ legal courts. Whenever any US government official faces the threat of prosecution in a foreign legal court, he or she is quietly whisked away, as few governments can withstand bilateral pressure from the US government. Since many Americans are puzzled by the Indian outrage, they should know that Indian society was deeply shocked that a senior Indian official was subject to a strip search. This created a deep sense of cultural outrage, similar to the outrage that Americans would feel if a black citizen is called a “nigger” today. Any Westerner who cannot understand this analogy will be unable to absorb a multi-civilisational perspective.

All governments in the world are aware of this schizophrenic attitude of the US government (which, I must stress, reflects the views of the US Congress). On one hand, the US government is second to none in defending the rule of law at home. On the other hand, the US government is second to none in defending immunity for its officials from all foreign legal courts and judicial procedures.

When the International Criminal Court (ICC) Statute came into force on July 1, 2002, the US government undertook a massive campaign to get over a hundred foreign governments to sign what have been called “article 98 agreements” or “bilateral immunity agreements (BIAs)”. These agreements stipulate that these countries would not send US citizens to the ICC. Similarly, the US Congress has developed a long-standing practice of extra-territorial application of its domestic laws on other countries and their citizens. But it is extremely reluctant to allow the extra-territorial application of other countries’ laws on its own territory.

This schizophrenic attitude of the US government explains why virtually every other government in the world was quietly cheering on the Indian government as it insisted on total reciprocity in the treatment of Indian and American officials. Few governments in the world have the geopolitical heft or the moral legitimacy to look the American government in the eye and demand such absolute reciprocity. India does. Hence, even India’s biggest detractor in the world, Pakistan, is quietly cheering on India. They hoped that India would finally succeed in persuading the US government to accept a level playing field in dealing with other countries.

The Indian government’s success in persuading the American government to allow Khobragade to return home and not face charges in an American court will therefore be cheered all around the world. Most countries realise that they would not have had the weight to shift the US government. India is one of the few who could do so. And in doing so, India has also enhanced the rights and standing of other foreign diplomats on American territory.

Finally, and perhaps most importantly, India may have actually done America a favour. Why? The former American president, Bill Clinton, has wisely counselled his fellow citizens to prepare for a world “that we would like to live in when we’re no longer the military political economic superpower in the world”. His wise advice indicates how the two contradicting narratives can come together: Americans should work hard to create binding international law regimes that would apply equally to American and non-American officials and citizens. In the final analysis, a level playing field in this area would demonstrate that the American egalitarian spirit is influencing international law too.

Kishore Mahbubani

The writer is dean and professor in the practice of public policy of the Lee Kuan Yew School of Public Policy at the National University of Singapore
express@expressindia.com

Source: The Indian Express

Wish You All a Happy Sankranthi 2014

అందరికి సంక్రాంతి శుభాకాంక్షలు 2014

శ్రీ కౌముది జనవరి 2014